Zarf içi

Gitmeniz birşey ifade etmiyorsa, dönüş kime? İnsan ruhu yelkenli bir kayık, ya rüzgarsızlık?
Herşeye rağmen, herşeyi bir kenara itip, dilnevaz bir umudun sarkacında sallanmak, umutsuzluk girdabında savrulup yok olmaktan evla mıdır?
Kenarına iliştiğim masanın üstündekilere göz süzüyorum; bir kenarda umutlarım, diğerinde düşlerim ve ortada gerçekler.. sebebsiz-nedensiz kollarımı kavuşturup hepsini harmanlıyorum. Duygularıma yenilebilirim belki; ya düşünceler?
Keşke, hep yara izlerimizi göstermeseydik birbirimize ve keşke ben, sümbüller arasına yerleştirebilseydim o kokuyu ve keşke ben sormasaydım o soruyu..
Sen denizim, sözlerimle varabildiysem kıyılarına