Râm

Bir gül kuşu havalandı şimdi, hüznü kanatlarında.
Arıyor gözlerim; kimdir bu acıları sürekli hamile bırakan?
Sızının uykuya, acının yazgıya, yazgının yazıya iz düşümü..
bakıyorum; nedir bu gül fırtınası?
Karanlıklardan sıyrılıp en mavili hâlimle beyazlara düşeyim. Güneş açsın ben altında olayım. O güneşin altında söylenecek çok sözüm var sana ve toprağa.