Muhâl

Hazan hüzün ay'ı eylül'de
ve devrilir kadem yalnızlığım ahşap rahlenin üzerine
keşifsiz bir yürek ve kaba taslak bir yalnızlık
seyrediyorum, kırk düğümlü bohçam önümde
lerze değil artık, hüzün veriyor adın
hadi, sen git de rüzgar gelsin