Hendese

Ne sözün rahmetinden ne de kelimelerin çeşmesinden medet ummuyorum. Örselenmiş, keyfiyetinde viran duygular sağanağı yaşadığım.
İki kuşlu bir kafes kadrajın yarısından yansıyan ve saldığım semaya tek kanat!
Eflatun bakışlar savuruyorum şimdi zeytin ağaçlarına kaygısızca düz duvara açık penceremden..
Aklımın hendesesi, umutlarımın mizanına nazire yapıyor ya, ben umarsız kime ne gam!
izah mı?
Elbette, biraz kül, biraz duman