Çok

Hazan-hüzün gelir bazen ve kuruluverir tam yamacına dudağın,
belli belirsiz alaycı bir gülüş kıvamında. Sonra ne mi olur?
Devriliverir kadem yalnızlığım kalır takatsiz ışığın tam ortasında.
Büyüyor şimdi sözcükler içimde.
Ama bildim! sözcükler olmadan da sevilirmiş..
Ne kış ne de bahar, tıpkı ara mevsimleri sevdiğim gibi.