Mahrem

Birinci dereceden yakınım olan yokluğun sarıp sarmalıyor beni
hüzün gecenin rengi
Ziyan adımlarla adımlıyorum gecenin ahengini ve seni
…
…
şimdi sana desem ki tüm bunlar;
örselenmiş bir yalnızlığın mor başlı çığlığı, kim bilir aklından neler geçecek.