Ebkem

''Ahdım'' yok bu kez,
sallıyorum boş beşiği başı boş saatlerin dönencesinde
ve evvelin ahirin göz süzmelerinde
Ramak kalıyor gözlerine
an, tadından buruk ma'kes dilinde
ve ateşi bölüyor sarkaçta sallanan gece
Sökün ediyor hatıralar denizinden sözlerin birer birer
Hazan hüzün ay'ı eylül'de
ve devrilir kadem yalnızlığım ahşap rahlenin üzerine
keşifsiz bir yürek ve kaba taslak bir yalnızlık
seyrediyorum, kırk düğümlü bohçam önümde
lerze değil artık, hüzün veriyor adın
hadi, sen git de rüzgar gelsin