Revan

Hani bir yerlerde asılıp kalır ya düşünceler küflenip paslanır, sonra dil tutulur, hilâli bükük haller yaşanır kirli aynalar karşısında ve bilemez ya cümleler bir noktadan sonra eğilse mi, bükülse mi..işte o an ne kelimelerin çeşmesinden ne de sözün rahmetinden medet ummuyorum..evla olana yaslanıyorum; heybemi sırtıma koyup gitmek, azığı sen..