Veyl

geceleri uzun olunca insanın, heyhat! birikenleri boca etmesi sabahın aydın yüzüne nasip oluyor..
har vurunca yüreğe, harmanda savrulan danenin esrik halleri de komik oluyor.. bir ucundan tutunduğu hayatın ince tellerine nağmelerini sıralarken, bam teline duyarsızlığıdır yüreği burkan.. bir heyuladan zuhur eden nice suretler geçer anlam dolu gözlerin anlamsız bakışları altında.. şakülü kaymış yüreğin mizanı bozulmuş dilinden nakaratsız şarkılar söylenir.. gönül, '' elde var hayat! '' düzmecesine aldanmışken, içimde ki şiirleri kusmak isterim!