içime cemrelerin düşüşüyle gelecekti bahar,
fecre,geceye,
açılıp aydınlanan günlere inat
gelecekti bahar…
şimdi
hazanda yetimliğimdir bu,
kuğu gibi boynumu kendime yaslayışım.
şimdi,
nefesinle yanıyor
titrek bir mum alevi,
gecenin fer perdesi,
firkat dehlizlerinde.
şimdi,
can dediğim yerde canım erimekte.
şimdi,
hicretim zamansız,
bürünen gecelerde eyvahımdır acizliğim…
hapsettim artık kendimi,
içimin en uzağından yöneliyorum
yetim olan üşümüşlüğüme…
çürüyor gölgem gecede
aynalarda yıkadığım suretin
vuslat saatlerinden kalma,
artık düşlerin ihramına girmişim..
taşlıyorum ayrılığa dair şeytanları…
F.N.Atalan
