'' Bir ölünün hayat kokan ağzından öpmek ''
Hazan-hüzün gelir bazen ve kuruluverir tam yamacına dudağın. Belli belirsiz alaycı bir gülüş kıvamında. Sonra ne mi olur? Devriliverir kadem yalnızlığım takatsiz ışığın tam ortasında.
Kaç kez uyudum seninle bahara uyanırım ümidi ile, kaç kez konuştum seninle, kaç kez.. büyüyor sözcükler içimde. Ama bildim! bildim! sözcükler olmadan da sevilirmiş.. Ne kış ne de bahar, tıpkı ara mevsimleri sevdiğim gibi.
…
…
…
Bir ara göz göze geliyoruz, saçlarımı okşarken '' ikimizinde saçları ağardı '' diyor babam 'anlayan' gözlerle..
