Düş

Hani bir yerlerde asılıp kalır ya düşünceler, hani küflenip paslanır. Ardı sıra beklenen, kim bilir belkide özlenen bir hüzme ışık ya da bir süzme göz, kim bilir belki de esecek bir rüzgâr askıdan alır mı o eskimiş masalları?
Şiirden ıslanıyorum, yazıdan da sıkılıyorum. Düşüyor kelimeler düş batağıma ve ben çaresiz ipin diğer ucunda. Ne bu keder kadim? Bir adı olmalı bunun!
Üstte gök, altta ben günden öte geceden ise beri, çeviriyorum sayfalarını yâr birer birer, birer birer