Dem

Nicedir düşünüyordum yaptım sonunda, kendimi takas'a verdim! Kendimi verdim posa aldım. Kendimi verdim hiç aldım. Hiçbir şeyi biçimselleştirmeden, kişiselleştirmeden. Ecinniler raks ediyor şimdi ruhumda. İç tellerim sızlıyor. Elden el'e geçen gül değilim artık, karanfilim her yerde. Keşke, aç bir serçe iken konmasaydım pencerene. Keşke, iki kaldırım taşı arasında olaydım, deyerdi belki o zaman üç beş damla yaş yağmur üzerime. Keşke, anlamak boyun eymek olmasaydı. Sizin hiç arka tarafta, hiçbir şey görmeyen pencereniz oldu mu? Peki o pencerenin önünde uzun uzun bakakaldığınız oldu mu? keşke, anlamak, duraksamak olmasaydı. Şimdi kendimi yaksam, iki kişiyi ısıtmaz!
Hatıralar denizine öylesi bir bakış, soluklarım kesik-kesik, bağrımın en bağrından fırlatıyorum bak, gönlümün goncalarından yapılmış bir çelenk.. bakıyorum da kendime öyle görünüyorum ve öyle de sesleniyorum haydi, hüzünkal.