İki Cümle-ten

İki cümle.. iki cümle söylesen, anlamdan öte, olsa kalbin çırpıntısı, çarpıntısı değil. İki cümle..
Uyanan seher vakti güz çiçeklerine nazire yaparcasına, henüz başlamış hikayenin repliğine bir ‘mim’ koymak adına söylesen iki cümle.. kendine has mevsimin doğasına uygun.
Kendimden; eziğimiz, eksilişimiz değil.
İki cümle.. söz’den öte.
Kavuşmak isteyene kalıntıdan öte.. iki cümle.
Esiyor ya artık umut, gözlerimde kelebek tozu. Dirhem dirhem ovuşturuyorum. Kaybettiklerimin hüznünü savuruyorum ortalık toz, kirpiklerim kelebek, bekliyorum; iki cümle..
Ben ve kıyılarıma vuran alazlı suya teşne kalbim, duyuyorum derinlerimde, dudaklarında ıslanmış iki cümle.. Kendimi aşsam ve yutsam bir taş! Her yutkunuşumla bel bağladığım olacak iki cümle..
Anlamında doğmayan tüm piç kelimeleri boğuyorum. Aslının kopyası olamamış tüm hisleri de tutuyorum zifaftan beri. Örgü hâller sökün ediyor şimdi öbek öbek.. beklediğim, o öbekten sıyrılan iki cümle..