Hikâyet

gecenin katran kristali süzülürken penceremden, ay'a inat göz süzmelerin gelir kurulur baş köşeye. İnanmam gözlerine ben değilsem, inanmam sözlerine yakma. ki, ben biraz kül biraz duman. Anlamında kaybolan hisler, tarifinde silinen hayatın içinden pejmurde adımlarla geçip gitmeler, meyleden yüreklerden yol almak…
alaca hırkamın simleri dökülüyor.. sen giy geceliğini, sevişelim tensiz!
boş yere aramayın ölümü yalancı gözlerle, beyhudeyim, bari benim olan ölüm bana gelse de demeyin o gelir sizi bulur ve dersiniz;
Rabbi ene mağlub!