Kayıp

Çala-kaşık yaşanmış bir ömre, çala-kaşık bir aşk sığdırmak ne kadar sıradan değil mi? Diyor ya hani, ‘aşk bu değil yapma güzel, sen insanı öldürürsün!/ sevişirken güzel güzel sen insanı öldürürsün!..’’ devran dönüyor, kim sabit kaldı ki?
…
Geçelim bunları anam babam, geçelim! Eşiğinden geçip sana giden harflerim, neden bana sessizlik içinde dönüyor? Oysa benin dil’im yalın, benim dil’im sıradan., anadilim gece değil ki..
Lâyemut sevdam olmadı ki, Ölmeyen şahit!
Bulanık bakışlarıma perde yok, sadece pusulasız ellerim..