Ne yazıda, ne aşkta, ne acıda,
ve dahi mânâsız harmanlarda,
mevsimsiz açan akasyalar gibiyim
parya parya..
işte ben oradayım, bekliyorum hâlâ..
yani ân' ın virgülü, ünlemi ya da diğerleri değil,
nokta hâli ve ânındayım..
varılacak nokta her ne ise ki, sûr
ruha ses, bir nûn ruhta nefes
nefes alıp vermenin çok ötesinde
sûr, nûn ve nokta sürûr.. mîm
“Dilde gam var şimdilik lütfeyle gelme ey sürur / Olamaz bir hanede mihman mihman üstüne.”demişler ise de,biz mihman severiz gelsin sürûr 🙂
Hâl,Lal olmuş,sükunet dudaklar…
İçimin br yarısı inatçı bir çocuk gibi,Denizin dibinde seni bekliyor. Ben söylüyorum söylüyorum laf anlamıyor!Kimeyse bu inat.Yüreğim, aşkı at!El oldu yar sana/ yar sana lâl oldu /
oy oy oy, dedim..ve,bu dert beni öldürecek;yar’dan mı..?…diye, ekledim.nokta mim.. 🙂