İkbâl

Bir hevesin hafifliği değil
Ağırlığı nefesin hiç
Düşlerimin perdesinde
Varlığımın göz süzmesi değil
Her dem, her an, tek nokta..
Susmak mı evlâ, evlâ olana mı susmak?
İkbâl..
Söylesem ben de yanarım, duyanda!

7 Replies to “İkbâl”

  1. Sustum ve gülümsedim.. susturarak içimdeki sabır taşını hüznü yüzümde, acıyı gözlerimde toplayarak…

  2. okadar ince çizgilere değiniyorsunuz ki sevgili moremo ne desem kaba kalacak s/özlerinizin yanında…*yerden göğe kadar estağfirullah..ikbal.. evla.. susmak..bende birşey yok; yazdırana hamdolsun.

  3. Susmak mı evlâ, evlâ olana mı susmak?İkbâl..Söylesem ben de yanarım, duyanda!okadar ince çizgilere değiniyorsunuz ki sevgili moremo ne desem kaba kalacak s/özlerinizin yanında…

  4. Sustum ve gülümsedim.. susturarak içimdeki sabır taşını hüznü yüzümde, acıyı gözlerimde toplayarak… *Gülümsedim…gülümsedim ve sustum…içimdeki volkanları boğarak…(alıntı)

  5. Değildir tabii ki..,çok konuşup da susmanın gerekliliğini kaçırmaktansa, susma hacetinin gerekliliği noktasında söylenecek birçok sözün var olduğunu bilmek bile, hacetin giderilmesi noktasında sükûtun evla olduğunun ve o duvara yaslanılması gerektiğinin ispatıdır.benim sözlerde pek feylozofik oldu ama.. :)’susmanın nedir haceti?’ sorusuna, bir de ‘söylermisiniz?’ eklenince, haddimi aşıp, ortaya bir laf salatası dökeyim dedim.baki dua ile inşaallah.

  6. sustum .. hep sustum..daha ne kadar dayanır bu yürek susmalara bilmiyorum ısrar güçlerinin arasında!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *