Veda kuşları kanat çırparken yalnızlığıma,
hüzün göz kırparken bahtıma,
sakın, sakın dokunma dudaklarıma; biliyorum,
erken doğdum ben sende.
Oyundu, adı da körebe!..
İç cebime tıktığımdan mıdır kırışıklığı mutluluğumun?
– bilmiyorum!..
Sana dair cümleler hep devrik,
ruhumun solukları bir nefesten beri;
el verir gidişler olmadığından mıdır hâlim münzevi?
Gözlerimi acı sözler yakıyor,
dudaklarımda sürme!
En sıradan hâlimle ellerim cebimde yürüyorum;
sonrası mı?
– biliyorum!..
…hadi ov lambayı, çıksın cin!biledim bütün dilekleri,.. âh!dilini unutmuş bir ezberim şimdiezberini unutmuş bir leylîve illâ’h,bir gülün iç çekmesiaşk ile iç çekmesi bir gülünkızıl bir uçurumun tarifsiz derinliği …p baykal
…ve illâ’h…*iç çekmeler..