Nefes

İpekten bir dokunuşun heyecanına kapılıp, kadife sese ve o sesin duruluğundaki sürûra ermek için, serdim çaput! yüreğimi orta yere; döküldü üstüne ne varsa inci mercandan yana. Al gönlüm seyreyle kıvamında.. yerden alamadığım gözlerim miydi, bedenim miydi, yoksa her ikisinden sıyrılmış ruhum muydu? Bilmedim, bilemedim; aklımdan geçenleri bir tek sen bilirsin ya?..
Bildik kıyılardan öteye serptim umutlarımı; üst üste koyarken tuğlamı, düşünmedim harcını. ‘’ Yaptım! ‘’ dersem bahtiyar olacaktım; eksilmeden umudum. Hülyalarım, özlemlerime denk gelmedi. Önümden akıp giden nehrin heybetiyle avundum! Bu heybeti gören gözlerimin varlığıydı kuruntum!.. Umudum, ‘’ buldum! ‘’ demekti, fakat hevesimdi yolluğum. Gözardı ettiğim ise; erken düşüp, geç kalkmalarım.. Düşünüyorum da yaşadığım hengameyi, zira harfler izin vermiyor yüreğimi dillendirmeye. Aklımdan geçenleri bir tek sen bilirsin ya?..