‘’ Başkalarının değerlerine saygı duyalım lütfen ‘’ dedi bir kardeşimiz, ‘’ Sosyo-locik! Kırpıntı ‘’ başlıklı yazımız üzerine. Eyvallah. Elhak, doğrudurda söylediği bir bakıma. Lâkin;
İnsan aslını kaybederse, sözün aslındanda kayıp düşer. Bu mukadderdir. Bir yönüyle sözün özünü kavrayamadıysanız, elverir ki o söz gider köz olur. Gelgelelim, o közün içinden söz söylüyorsanız, yakar! Sözün ehemmiyetinin kaybolmaması için közü canlı tutmanız gerekir.
Dayanaksız, mesnetsiz, ‘’ değer ‘’ sıfatını hak edecek değerlerden mahrum garabetlikleri, masum harfleri kullanarak oluşturduğunuz kelime yığınları ile serdederseniz; gün olur tüm değersizlikler kor olur. Kavurur dememe gerek varmı?
Kelâm’ın sözden çok âli bir iffeti vardır. O iffetin bir izzeti vardır. O izzetinde bir kemâli vardır ki, dönüşü kelâmdır.
Tüm bunlar ağır geldi, anlayamadım denecekse, son söz;
Kelâm’ın refiki selam’dır…
Közlenmemiş, kor olmayı reddetmiş, basit bir dil ile, hasleti ‘’ insan ‘’ olan herkesin Rahmet sıcaklığındaki gerçek değerlere sahip çıkması ümidi ile.,