En hoşuma giden hâllerim, uyku tutmayan gecelerin bir vaktin de kalkıp yatağımdan, peşine düşmelerimdir harflerin. Harfler ki, hepsi birbirinden nazenin. Göz süzer, nazarlarını nakş ederler adeta size.
Her derdin devası, her şeyin ifâsı, her hâlin izahı, her rüştün ispatı, ruhunuzun imdadı, kaleminizin dostu; kalbinizin imzası… Harfler…
Alfabemizin harf sayısı 29, kanaatim o ki, gücü yetmez sayının, olsa da 39, 79 ya da 109 … Vallahi yeterlidir; 9! Değil mi ki varlar, o hâl de yeterler ‘’ yeter ‘’ den ziyade.
Bir çelişki yaşar bazen ruhum, heyhat! Yaşar’a ne çok yakışır bu durum. Görüyorum ve diyorum ki; ‘’ gözüme mi sevineyim, gördüğüme mi? ‘’ Bu gibi durumlar da, el yordamıyla tek ‘’ müsekkin ‘’ acil olarak devreye girer, harflerim…
Dizilirler birer birer. Hepsinin coşkusu farklı, hepsinin anlamı mânâya denk. Süzülür gibi gelir, yanıbaşınıza konarlar. Arsız değillerdir asla! Kıymet bilen bir elin, usulca dokunup, mânâya denk getirmesini beklerler. Hissiyatım o ki; ‘’ tek başına bir harf, anlam ifade etmez ‘’ gibisinden bir söylemdir, onları rencide eden. Demeyin n’olur… Kırıp dökmeyin, etrafa saçmayın harfleri…
Acizliğimle fark ettiğim şu ki; pek içli, pek hislidir harfler. Ve bir o kadar nükteli. Araların da konuşurlarken şahitliğim vardır; ‘’A’,‘Ş’,‘K ’ harfleri,nazire yaparken ‘K ’, ‘A ’,’L’,’P’ harflerine, kıs kıs gülüyordu öte de, ‘’ biz olmasak, nice olurdu hâliniz? ‘’ diyordu, ‘’ V ‘’, ‘’ A ‘’, ‘’ R ‘’ harfleri…
İlginçtir, nizam ve intizama pek riayet eder harfler. Nokta da durmayı, virgül de nefes almayı, iki nokta üst üste geldiğin de açıklamaya dikkat kesilmeyi, ünlem işaretinde derlenip toparlanmayı, soru işaretinde cevabı merakla beklemeyi, üç nokta yanyana da sonuca erilmediğini, bazı parantezlerde daralmayı, bazılarında açıklamayı vs. vs. bilir, bilir, bilirler harfler…
Onlar, bu kadar şeyi biliyor da, siz biliyor musunuz en önemli hasletlerini? – Tahrif edilseler bile, size ihanet etmeyen tek varlıktır harfler.
Dikkat ettiyseniz, harfler aynı olduğu hâlde bazen mânâ değişir; mânâ bir olduğun da ise, harflerin yeri değişir. Karizma denen haslet ile pek övünmemeli bence; harflerin gölgesinde ki insan…
Sizi aldatmayan özelliklerine yapılan vurgu, hak ettikleri heybetlerinin şanındandır.
Çok mu seviyorsunuz? ifadenize yardımcı harfler hep aynı; değişmez. Hâkeza hisleriniz mi değişti? Onların duruşların da hiçbir sapma olmaz. Hepsi aynı saftalar. Kendimiz ile kıyaslamaya ve ifade etmeye utanıyorum. Lâkin onlara mahcup olmamak için söylemek zorundayım. Kavi dir onlar, eğik-bükük oluşları onların hâl keyfiyetidir. Değillerdir biz gibi oynak!
Kimbilir daha neler yazılabilir? Kâfî gelir sanırım bunca şey? Şimdi bana müsaade, gidiyorum. Yastığıma başımı koyup, gözlerimi yumduğum da, hemen yanıbaşım da biten sevgililerimle haşır-neşir olmaya. E hadi, şimdilik harfkalın…
“Hikmetleri kelimelerin kalplerine indiren Allah’a hamd olsun…” duası etmek geldi içimden yazınızı okuyunca, anlamak adına… cumanız hayr olsun diyorum
Eyvallah, ne denilebilir ki amin den başka…Yüze tebessüm katanlara, selam ve dua ile
serefraz writes:
e çok güzel bi yazı butebrikler
e teşekkürler..:)